Istotą tego nabożeństwa jest wynagrodzenie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. Obrażają one Boga i Jej Niepokalane Serce, są pogardą wobec Bożej miłości oraz powodem piekielnych mąk ludzi, za których umarł Jej Syn. Pragnie Ona ocalić jak najwięcej osób, dlatego przychodzi, aby ostrzec przed konsekwencjami grzechu, aby ocalić grzeszników od piekła, aby skłonić ich do nawrócenia. Maryja chce naszego zaangażowania w tę misję.

Słowa Jezusa do s. Łucji: „Jest pięć rodzajów obelg i bluźnierstw wypowiadanych przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi.  Pierwsze – bluźnierstwa przeciw Niepokalanemu Poczęciu.  Drugie – przeciwko Jej Dziewictwu.  Trzecie – przeciwko Bożemu Macierzyństwu, kiedy jednocześnie uznaje się Ją wyłącznie jako Matkę człowieka.  Czwarte – bluźnierstwa tych, którzy starają się otwarcie zaszczepić w sercach dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść do tej Niepokalanej Matki.  Piąte – bluźnierstwa tych, którzy urągają Jej bezpośrednio w Jej świętych wizerunkach.  Oto, droga córko, motyw, który kazał Niepokalanemu Sercu Maryi prosić Mnie o ten mały akt wynagrodzenia.  A poza względem dla Niej chciałem poruszyć Moje miłosierdzie, aby przebaczyło tym duszom, które miały nieszczęście Ją obrazić.  Co do ciebie, zabiegaj nieustannie swymi modlitwami i ofiarami, aby poruszyć Mnie do okazania tym biednym duszom miłosierdzia.”

Nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca to forma pomocy grzesznikom, zaproponowana przez Jezusa za pośrednictwem Maryi. Przez to nabożeństwo możemy przepraszać Boga i wynagradzać za grzechy obrażające Niepokalane Serce Maryi, a gdy będziemy tę modlitwę praktykować, także w naszych sercach wzrośnie miłość ku Bogu i bliźnim.

Cztery warunki nabożeństwa pięciu pierwszych sobót miesiąca:

Najświętsza Panna i Jezus ukazali się siostrze Łucji dnia 10 grudnia 1925 r., aby opisać nabożeństwo wynagradzające grzechy popełnione przeciw Niepokalanemu Sercu Maryi. W jego ramach powinniśmy:

1. W pierwsze soboty miesiąca przystąpić do spowiedzi z intencją wynagrodzenia za grzechy popełnione przeciw Niepokalanemu Sercu Maryi. Można także skorzystać z sakramentu pojednania wcześniej (np. w pierwszy piątek), oby w tym dniu być w stanie łaski uświęcającej, bez grzechu ciężkiego.  Do spowiedzi należy przystąpić z intencją zadośćuczynienia za zniewagi pod adresem Najświętszej Maryi Panny, którą można wzbudzić np. w czasie przygotowywania się do tego sakramentu.

2. Przyjmować Komunię św. przez pięć pierwszych sobót miesiąca w powyższej intencji.

3. Odmówić pięć tajemnic różańcowych.

4. Przez piętnaście minut rozważać tajemnice różańcowe ofiarując tę medytację w wymienionej intencji (bardzo pomocne w rozważaniu jest czasopismo „Różaniec”)

Niezbędnym warunkiem dobrego odprawienia nabożeństwa jest nastawienie, z jakim te praktyki wypełniamy, co Jezus podkreślił w objawieniu 15 lutego 1926 r.:

„To jest prawda, moja córko, że wiele dusz zaczyna, lecz mało kto kończy i ci, którzy kończą, mają za cel otrzymać przyrzeczone łaski. Ja jednak wolę, żeby odprawiali pięć pierwszych sobót miesiąca w celu wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu mojej Matki Niebieskiej, niż żeby odprawiać piętnaście bezdusznie i z obojętnością.”

Nabożeństwo pierwszosobotnie można również odprawiać w niedziele, jeśli ktoś nie jest w stanie spełnić wszystkich warunków w sobotę.  Istotna jest intencja wynagradzająca.  Maryja powiedziała do s. Łucji: „Duszom, które w ten sposób starają się mi wynagrodzić, obiecuję towarzyszyć w godzinie śmierci z wszystkimi łaskami potrzebnymi do zbawienia.”

więcej na stronie www.sekretariatfatimski.pl

 
Zapraszamy w każdą pierwszą sobotę miesiąca na 17.30 na różaniec wynagradzający i Mszę św. wynagradzającą Niepokalanemu Sercu Maryi za grzechy ludzkości

Zgodnie ze wskazaniami biskupa diecezjalnego akt poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi w naszym kościele odmówimy w piątek 25 marca o godz. 17:00 na początku Adoracji Najświętszego Sakramentu.

Eucharystię w intencji pokoju w Ukrainie oraz w intencji nawrócenia Rosji odprawimy o godz. 8:00 tego samego dnia.

Umiłowani w Panu!

Okres Wielkiego Postu, który przeżywamy, to czas szczególnej pracy nad sobą w każdej dziedzinie, zwłaszcza duchowej. Biskup Edward Dajczak wydał ważny komunikat: "Mając na uwadze zagrożenie zdrowia oraz życia (zgodnie z kan. 87 § 1, kan. 1245 i kan. 1248 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego), udzielam dyspensy od obowiązku niedzielnego uczestnictwa we Mszy Świętej do dnia 29 marca br. włącznie". Więcej informacji z Kurii Diecezjalnej TUTAJ.

BN2022

Codziennie możesz ofiarować odpust za odmówienie Koronki do Bożego Miłosierdzia...

Od 26 maja 2001 roku wierni w Archidiecezji  Krakowskiej mogli zyskać odpust zupełny za odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego. Taki dekret wydała Penitencjaria Apostolska na prośbę metropolity krakowskiego Franciszka kard. Macharskiego. Od 12 stycznia 2002 roku za pobożne odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego można już w całej Polsce uzyskać odpust zupełny. Zezwolenie to jest odpowiedzią Stolicy Apostolskiej na prośbę kard. Józefa Glempa, prymasa Polski i przewodniczącego Konferencji Episkopatu.

* * *

PENITENCJARIA APOSTOLSKA

Dekret
o związaniu odpustów z Koronką do Miłosierdzia Bożego
12 stycznia 2002

Penitencjaria Apostolska na mocy uprawnień specjalnie udzielonych jej przez Papieża chętnie przyjmuje przedstawioną prośbę i postanawia, co następuje:

Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.

Jeżeli zaś ci  wierni z powodu choroby (lub innej słusznej racji) nie będą mogli wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również zyskują odpust zupełny, z zachowaniem przepisów co do „mających przeszkodę”, zawartych w normach 24 i 25 „Wykazu odpustów” („Enchiridii Indulgentiarum”).

W  innych  zaś  okolicznościach  odpust  będzie  cząstkowy.  Niniejsze zezwolenie zachowa wieczystą ważność, bez względu na jakiekolwiek przeciwne zarządzenia.

+ Alojzy de Magostris
Arcybiskup tyt. Novenris
Pro-Penitencjarz Większy

Pilskie kino Helios /Galeria Kasztanowa/ wyświetla film pt. Dobry łotr, którego emisja została przesunięta na wiele miesięcy przez pandemię. Seans odbędzie się 16.06.2021r o g. 19.30. Zapraszamy!

Nasz proboszcz senior, ks. Henryk Koszper świętował 27 października swoje 70. urodziny. W jego intencji sprawowana była tego dnia wieczorna Msza św. koncelebrowana przez czterech księży. Przed jej rozpoczęciem kilka słów wprowadzenia powiedział nasz wikariusz, ks. Piotr Kuczewski. Przedstawił też intencje mszalne. Eucharystii przewodniczył czcigodny Jubilat. Wraz z nim przy ołtarzu byli księża: Piotr, Tadeusz i Stanisław (prywatnie – przyjaciel ks. Gorli, który już dziś przyjechał z archidiecezji częstochowskiej, aby świętować jutrzejsze imieniny ks. Tadeusza). W czasie Mszy św. modliliśmy się o Boże błogosławieństwo, dobre zdrowie i dużo sił na dalsze lata dla ks. seniora, dziękując mu jednocześnie za te 25 lat, które przeżył w naszej wspólnocie jako jej duszpasterz i budowniczy kościoła. Homilię wygłosił ks. Piotr, przypominając jego kapłańską drogę i lata posługi w naszej wspólnocie. Ks. proboszcz w czasie mszy dyżurował w konfesjonale.

W poniedziałek, 4 marca przypada liturgiczne wspomnienie św. Kazimierza Królewicza, a zarazem świętego Patrona naszego ks. proboszcza, który świętował swoje imieniny po raz pierwszy w naszej parafii. Był to także kolejny dzień naszych rekolekcji wielkopostnych. Ks. Gracjan mówił dziś o czystości serca. Nawiązał też do przysłowia „Z kim przystajesz, takim się stajesz”. Rekolekcjonista wyjaśniał, że przebywając z Bogiem stajesz się jego podobieństwem, a przebywając w świecie jesteś podobny do świata, a świat to praca, telewizja itp. Nasze serca trzeba oczyścić z grzechów i żyć na podobieństwo Jezusa i Maryi.

W trakcie Mszy św., którą sprawowali ks. proboszcz i ks. Piotr, wspomniano również naszego zmarłego rezydenta, śp. ks. Kazimierza Mordacza, a pod jego obrazem stały palące się znicze oraz czerwona róża.

Przypomniano też historię krótkiego życia dzisiejszego patrona św. Kazimierza Królewicza, który urodził się 3 października 1458 r. w Krakowie na Wawelu jako syn królewski  z rodu Jagiellonów. Rodzicami jego byli król Kazimierz Jagiellończyk i Elżbieta Rakuszanka. Wychowywany został w krakowskim grodzie pod kierunkiem historyka ks. Jana Długosza w duchu głębokiego patriotyzmu i religijności. Od dzieciństwa żywił gorące nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej. Posiadane duże zdolności, zdobyte wszechstronne wykształcenie, duże umiejętności jednania ludzi dysponowały młodego królewicza do szybkiego zaangażowania przez ojca w sprawy państwowe i dynastyczne. Jednak ani zarządzanie krajem ani sprawy ojczyźniane nie nęciły zbytnio królewicza. Nawet pozostając w kontakcie z doradcami królewskimi zwłaszcza z humanistą Kallimachem i Piotrem z Bnina nie rozbudził w sobie zainteresowań politycznych. Wysłany w roku 1471 na Węgry z nieliczną armią, gdzie obiecywano mu koronę, powrócił do kraju bez niej. Wyprawa zakończyła się fiaskiem. W 1483 r. król wysłał go na Litwę do Wilna mianując podkanclerzem. Tam zachorował na gruźlicę. Zmarł w Grodnie mając niespełna 26 lat, 4 marca 1484 r. na rękach krakowskiego biskupa Rzeszowskiego. Pochowano go w Wilnie. Po śmierci wsławił go Bóg wieloma cudami, na podstawie których papież Leon X kanonizował go w 1521 r. Zaś Klemens VIII obrał go patronem Polski i Litwy oraz patronem młodzieży.

Gorzkie Żale – nabożeństwo pasyjne w Kościele katolickim, mające najczęściej formę nabożeństwa eucharystycznego, odprawianego w niedziele w okresie Wielkiego Postu. Gorzkie Żale są tradycją wyłącznie polską. Na początku XVIII wieku ówczesny proboszcz kościoła św. Krzyża w Warszawie, ksiądz Michał Bartłomiej Tarło (późniejszy biskup poznański), oraz Bractwo św. Rocha, istniejące od 1688 r. przy tym kościele, rozpoczęli starania o pozwolenia na odprawianie w świątyni specjalnego nabożeństwa pasyjnego. Gorzkie Żale po raz pierwszy zostały odprawione 13 marca 1707 r. w kościele Świętego Krzyża. Pierwszy raz zostały wydane drukiem również w 1707 r. staraniem ks. Wawrzyńca Stanisława Benika pod tytułem (wyjątkowo długim): „Snopek Miry z Ogrodu Getsemańskiego albo żałosne Gorżkiej Męki Syna Bożego, co piątek, a mianowicie podczas  Passyjej  w niedziele Postu wielkiego po południu, około godzin nieszpornych rospamiętywanie z Przydatkiem Krociuchnego Nabożeństwa do Nayświętszego Sakramentu”. Nazwa się wzięła od mirry, czyli daru, jaki trzej królowie złożyli Bożemu Dzieciątku. Dar ten był zapowiedzią męki i śmierci Chrystusa. Późniejsza praktyka skróciła ten bardzo nieporęczny tytuł, stąd dziś mamy „Gorzkie żale”, a nazwa pochodzi od pierwszych wyrazów pieśni: „Gorzkie żale przybywajcie, serca nasze przenikajcie”.

Nabożeństwo pierwotnie przeznaczone było dla Bractwa Świętego Rocha, ale szybko zdobyło popularność wśród wiernych i zostało wprowadzone do innych kościołów w Warszawie, a następnie w całej Polsce. Otrzymało akceptację Stolicy Apostolskiej. Rozpowszechnili je Księża Misjonarze Św. Wincentego a Paulo, którzy wówczas prowadzili ponad 20 z około 30 seminariów duchownych w Polsce. Klerycy pokochali to nabożeństwo i po święceniach wprowadzali je w swoich parafiach. Nic więc dziwnego, że Gorzkie Żale były znane i śpiewane w większości parafii w Polsce. Migrujący za chlebem Polacy, zabrali ze sobą to, co mieli najcenniejszego, swoją wiarę, a z nią modlitwy i nabożeństwa. I w ten sposób do dzisiaj Gorzkie Żale są śpiewane nie tylko w Polsce, ale na całym świecie, zwłaszcza w środowiskach polonijnych.