Święto świętej Rodziny zaczęto obchodzić w różnych krajach i diecezjach od XVIII wieku. Po raz pierwszy ustanowił je 4 listopada 1684 r. w Kanadzie, za aprobatą papieża Aleksandra VII, biskup Francois Montmorency-Laval. Na stałe do liturgii wprowadzono je za pontyfikatu papieża Leona XIII, który na prośbę kardynała Bausa, arcybiskupa Florencji, 20 listopada 1890 r. wydał dekret aprobujący „kult czci zwrócony ku Rodzinie Świętej”. Zatwierdził je papież Leon XIII (+ 1903). W swoich pismach, m.in. w Neminem fugit (z 14 czerwca 1892 r.) i Cum nuper niejeden raz zachęcał on do naśladowania Najświętszej Rodziny. Wskazywał też na dobrodziejstwa, jakich można oczekiwać dzięki pobożności i związkom ze Świętą Rodziną: postęp w miłosierdziu, świętość obyczajów, atmosfera pobożności. W jednej ze swoich encyklik napisał: „Pod opieką Najświętszej Matki i św. Józefa w zupełnym ukryciu wychowywał się Jezus, Słońce sprawiedliwości, zanim swym blaskiem oświecił narody. Niewątpliwie jaśniała w tej Rodzinie wzajemna miłość, świętość obyczajów i pobożne ćwiczenia - jednym słowem wszystko, co rodzinę może uszlachetnić i ozdobić, aby dać na wzór naszym czasom”. Leon XIII był też pierwszym, który wskazał na małżeństwo jako miejsce uświęcenia (Arcanum divinae sapientiae – Sekret boskiej mądrości), nadrabiając wielowiekowy brak spojrzenia na rodzinę jako na miejsce postępu duchowego i służby w Kościele. Kiedy więc papież Benedykt XV ustanowił to święto w 1921 r., nie wprowadzał on do liturgii Kościoła nowego nabożeństwa, ale rozciągnął tylko na wszystkie diecezje i narody nabożeństwo, które było już bardzo znane w całym świecie katolickim.
W Liście pasterskim Konferencji Episkopatu Polski z tej okazji zatytułowanym „Rodzina miejscem uczenia się nadziei” czytamy m.in.: U progu nowego roku kalendarzowego, chcemy Wam, Bracia i Siostry, życzyć zaufania i nadziei, jakie miała Święta Rodzina. Idąc za słowami psalmu: „Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał” (Ps 37, 5), warto zwrócić uwagę, że zarówno Maryja jak i św. Józef, wyjścia z trudnych sytuacji nie szukali na własną rękę. Zaufać Bogu, oznacza także zrobić Mu miejsce, by mógł działać.
Podczas jednego z zebrań Konferencji Episkopatu Polski (we wrześniu 2018 roku), biskupi zaproponowali, aby święto Świętej Rodziny było dniem modlitw o świętość małżeństw i rodzin. Zachęcili też, by zorganizować w parafiach obrzęd odnowienia przyrzeczeń małżeńskich. W specjalnym liście biskupi napisali, że organizacja i przebieg obrzędu zależy od duszpasterzy, jednak zwrócili uwagę, że „nie powinien on zbytnio wydłużać liturgii, a jednocześnie winien mieć radosny i uroczysty charakter”.
Dzisiaj w naszej świątyni, podobnie jak w wielu innych w całej Polsce, podczas każdej Mszy św. po homilii małżonkowie wyszli z ławek na środek kościoła i trzymając się za ręce odnowili przyrzeczenia małżeńskie, mając za świadków wszystkich obecnych. Można to zobaczyć na załączonych zdjęciach, na tle pięknych bożonarodzeniowych dekoracji.
Także dziś w naszym mieście odbyło się w kościele pw. św. Józefa Oblubieńca oraz w katedrze uroczyste otwarcie Wielkiego Jubileuszu. Liturgii przewodniczył ks. bp Zbigniew Zieliński. Obecny był również ks. bp senior Edward Dajczak.
Również dzisiaj biskup diecezjalny powołał nowych członków Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej. Jest ona ważnym gremium, które ma służyć pomocą biskupowi. W jej składzie znalazł się nasz proboszcz, ks. Kazimierz Dullak. Jest członkiem Kolegium Konsultorów, Rady Kapłańskiej oraz Komisji ds. redakcji dokumentów synodalnych II Synodu Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej.
Tekst: Róża Gorońska (na podstawie informacji zaczerpniętych ze strony: https://brewiarz.pl/czytelnia/rodzina.php3, zebranych przez Marię Pliszkę oraz tych, dostępnych na internetowej stronie naszej diecezji)
Zdjęcia: Janina Bassel i Natalia Świnka
