Parafia pw. św. Ignacego z Loyoli
5 pierwszych sobót miesiąca
- Odsłony: 1098
Istotą tego nabożeństwa jest wynagrodzenie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. Obrażają one Boga i Jej Niepokalane Serce, są pogardą wobec Bożej miłości oraz powodem piekielnych mąk ludzi, za których umarł Jej Syn. Pragnie Ona ocalić jak najwięcej osób, dlatego przychodzi, aby ostrzec przed konsekwencjami grzechu, aby ocalić grzeszników od piekła, aby skłonić ich do nawrócenia. Maryja chce naszego zaangażowania w tę misję.
Słowa Jezusa do s. Łucji: „Jest pięć rodzajów obelg i bluźnierstw wypowiadanych przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi. Pierwsze – bluźnierstwa przeciw Niepokalanemu Poczęciu. Drugie – przeciwko Jej Dziewictwu. Trzecie – przeciwko Bożemu Macierzyństwu, kiedy jednocześnie uznaje się Ją wyłącznie jako Matkę człowieka. Czwarte – bluźnierstwa tych, którzy starają się otwarcie zaszczepić w sercach dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść do tej Niepokalanej Matki. Piąte – bluźnierstwa tych, którzy urągają Jej bezpośrednio w Jej świętych wizerunkach. Oto, droga córko, motyw, który kazał Niepokalanemu Sercu Maryi prosić Mnie o ten mały akt wynagrodzenia. A poza względem dla Niej chciałem poruszyć Moje miłosierdzie, aby przebaczyło tym duszom, które miały nieszczęście Ją obrazić. Co do ciebie, zabiegaj nieustannie swymi modlitwami i ofiarami, aby poruszyć Mnie do okazania tym biednym duszom miłosierdzia.”
Nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca to forma pomocy grzesznikom, zaproponowana przez Jezusa za pośrednictwem Maryi. Przez to nabożeństwo możemy przepraszać Boga i wynagradzać za grzechy obrażające Niepokalane Serce Maryi, a gdy będziemy tę modlitwę praktykować, także w naszych sercach wzrośnie miłość ku Bogu i bliźnim.
Cztery warunki nabożeństwa pięciu pierwszych sobót miesiąca:
Najświętsza Panna i Jezus ukazali się siostrze Łucji dnia 10 grudnia 1925 r., aby opisać nabożeństwo wynagradzające grzechy popełnione przeciw Niepokalanemu Sercu Maryi. W jego ramach powinniśmy:
1. W pierwsze soboty miesiąca przystąpić do spowiedzi z intencją wynagrodzenia za grzechy popełnione przeciw Niepokalanemu Sercu Maryi. Można także skorzystać z sakramentu pojednania wcześniej (np. w pierwszy piątek), oby w tym dniu być w stanie łaski uświęcającej, bez grzechu ciężkiego. Do spowiedzi należy przystąpić z intencją zadośćuczynienia za zniewagi pod adresem Najświętszej Maryi Panny, którą można wzbudzić np. w czasie przygotowywania się do tego sakramentu.
2. Przyjmować Komunię św. przez pięć pierwszych sobót miesiąca w powyższej intencji.
3. Odmówić pięć tajemnic różańcowych.
4. Przez piętnaście minut rozważać tajemnice różańcowe ofiarując tę medytację w wymienionej intencji (bardzo pomocne w rozważaniu jest czasopismo „Różaniec”)
Niezbędnym warunkiem dobrego odprawienia nabożeństwa jest nastawienie, z jakim te praktyki wypełniamy, co Jezus podkreślił w objawieniu 15 lutego 1926 r.:
„To jest prawda, moja córko, że wiele dusz zaczyna, lecz mało kto kończy i ci, którzy kończą, mają za cel otrzymać przyrzeczone łaski. Ja jednak wolę, żeby odprawiali pięć pierwszych sobót miesiąca w celu wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu mojej Matki Niebieskiej, niż żeby odprawiać piętnaście bezdusznie i z obojętnością.”
Nabożeństwo pierwszosobotnie można również odprawiać w niedziele, jeśli ktoś nie jest w stanie spełnić wszystkich warunków w sobotę. Istotna jest intencja wynagradzająca. Maryja powiedziała do s. Łucji: „Duszom, które w ten sposób starają się mi wynagrodzić, obiecuję towarzyszyć w godzinie śmierci z wszystkimi łaskami potrzebnymi do zbawienia.”
więcej na stronie www.sekretariatfatimski.pl
Imieninowa Msza św. naszego wikariusza, ks. Piotra Kuczewskiego
- Odsłony: 877
Kościół katolicki świętuje 29 czerwca uroczystość dwóch największych Apostołów – Piotra i Pawła. Najstarsze świadectwa, mówiące o wspólnym święcie tych apostołów, pochodzą z III stulecia. Św. Piotr był uczniem wybranym przez Jezusa do pełnienia posługi prymatu w Kościele, zaś gorliwość misyjna św. Pawła sprawiła, że w bardzo wielu miejscach głosił Ewangelię i zakładał kościoły, czym zyskał miano „Apostoła Narodów”. Obaj ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie w czasie prześladowania za cesarza Nerona. Chociaż obdarzeni różnymi cechami, darami i talentami, chociaż różne były ich drogi do Jezusa, budowali jeden Kościół Chrystusa. O głoszeniu Ewangelii mieszkańcom Rzymu, przypieczętowanej męczeńską krwią obu apostołów, pisali starożytni autorzy i Ojcowie Kościoła: Tertulian, Dionizy z Koryntu czy Euzebiusz z Cezarei oraz Hieronim i Augustyn. Inspirowali oni największych artystów, m.in. El Greca, Caravaggia, Rubensa, czy Dürera.
Informacje powyższe podaję za stroną http://www.muzeumetnograficzne.rzeszow.pl/2020/06/29/swieci-apostolowie-piotr-i-pawel/
Zainteresowanych odsyłam na powyższą stronę; można tam dowiedzieć się dużo więcej o życiu i działalności obu świętych.
Św. Piotr jest patronem naszego wikariusza, ks. Piotra Kuczewskiego, który świętował dziś swoje imieniny. Przewodniczył on wieczornej Mszy św., sprawowanej razem z naszym proboszczem seniorem, ks. Henrykiem Koszperem, który także wygłosił dzisiejsze kazanie. Nawiązując do słów Ewangelii, gdy święci Piotr i Paweł trwali przy Jezusie i tworzyli Jego Kościół, życzył dzisiejszemu solenizantowi, aby wytrwał w kapłaństwie, służąc Kościołowi i parafianom, a my, jako wspólnota parafialna, wspierajmy go w jego służbie Kościołowi.
Pod koniec Mszy św. ks. Piotr przyjmował życzenia i kwiaty od przedstawicielek wspólnot modlitewnych oraz od osób prywatnych. Na koniec złożyła mu życzenia cała schola parafialna, która dziś także swoim śpiewem ubogaciła imieninową Mszę św. Nie zabrakło pieśni „Życzymy, życzymy...” dla naszego wikariusza zaśpiewanej wspólnie z zebranymi w kościele, a już na koniec ks. Henryk Koszper zaintonował „Barkę”. Jak widać na ostatnim zdjęciu, uśmiechnięty solenizant dziękował parafianom za wszystkie ciepłe słowa i życzenia, które dziś usłyszał.
Tekst: Róża Gorońska (na podstawie informacji zebranych przez Mariannę Stolarz)
Zdjęcia: Marianna Stolarz
Msza św. i wieczór uwielbienia w naszej parafii
- Odsłony: 654
Sobotnia Msza św. o godz. 18.30 połączona była z wieczorem uwielbienia, który rozpoczął się zaraz po niej (informacja o tym wydarzeniu była umieszczona już kilka dni wcześniej naszej stronie internetowej). Jak ważny to był wieczór świadczy obecność „Dobrych Mediów” (zaproszonych do nas przez przedstawicielkę parafialnej Odnowy w Duchu św.), które prowadziły bezpośrednią transmisję zarówno Mszy św. i wieczoru uwielbienia (zainteresowanych odsyłam na facebookową stronę „Dobrych Mediów”, gdzie można obejrzeć całą transmisję).
Msza św. rozpoczęła się pieśnią poświęconą św. Janowi Chrzcicielowi. Jest on jednym z najbardziej szanowanych świętych Kościoła katolickiego. Przez wielu ludzi uznawany był za Mesjasza, dla chrześcijan jest to ostatni biblijny prorok przed nadejściem Chrystusa. W dniu 24 czerwca, w rocznicę jego urodzin, obchodzona jest uroczystość liturgiczna Narodzenia św. Jana Chrzciciela. To jedyny taki przypadek (z wyjątkiem Najświętszej Maryi Panny), gdzie wspomina się dzień urodzin świętego, a nie jego śmierci.
Mszę św. sprawował nasz proboszcz, ks. Kazimierz Dullak. On też wygłosił Słowo Boże do zebranych, a na zakończenie Mszy św. zaprosił wszystkich do pozostania w kościele i wzięcia udziału w wieczorze uwielbienia, któremu on również przewodniczył. Wieczór rozpoczął się odczytaniem Ewangelii wg św. Łukasza o dziesięciu trędowatych i ich oczyszczeniu. Jednak tylko jeden z nich, obcokrajowiec, wrócił i podziękował Panu Jezusowi za otrzymaną łaskę. W Słowie Bożym ks. proboszcz nawiązał do słów Ewangelii, gdzie Jezus zapytał: „Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? I nie znalazł się nikt, kto by wrócił oddając chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?”. A jemu powiedział: „Wstań, idź! Twoja wiara cię uzdrowiła”. Ks. proboszcz pokreślił, jak ważne jest, by Bogu dziękować, być wdzięcznym za wszystko, czym nas obdarza, za to, co nas otacza, za to, że jesteśmy.
O uwielbieniu Boga śpiewała przez cały wieczór nasza schola, a jej dyrygentka zaprosiła wiernych, aby podchodzili bezpośrednio do ołtarza i dziękowali Bogu z pomocą Ducha Świętego. za wszystko, co otrzymali, mówiąc m.in.: „Duchu Święty zapraszamy Cię do naszych serc, do naszych dusz i naszych ciał. Z Twoją pomocą chcemy dziękować teraz Bogu za cały ten rok. Chcemy wyrazić swoją wdzięczność. Przybądź Duchu Święty”. Każdy z obecnych w kościele mógł wziąć kwiatek i w podzięce Panu włożyć go do wazonu u stóp ołtarza i powiedzieć Panu: „ Dziękuję za ten rok, za wszystkie doświadczenia, za wszystkie radości i smutki, za wszystkie próby, te udane i te nieudane, ale dziękuję z głębi serca”. Inni członkowie scholi również wypowiadali słowa wdzięczności i uwielbienia przeplatane śpiewem, a także dziękowali kwiatami za otrzymane łaski.
Zaproszenie na WIECZÓR UWIELBIENIA
- Odsłony: 464
Serdecznie zapraszamy na WIECZÓR UWIELBIENIA
Kiedy? - 24 czerwca (sobota) po wieczornej Mszy św. ok godz. 19.00
Po co? - żeby uwielbiać Boga, wyrazić wdzięczność
Każdy z nas ma za co dziękować Panu Bogu, tyle łask otrzymujemy każdego dnia!
UWIELBIAJMY! BĄDŹMY WDZIĘCZNI!
Procesja Bożego Ciała ulicami naszej parafii
- Odsłony: 816
Boże Ciało to potoczna nazwa uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej. W Polsce jest obchodzone przez wiernych we czwartek po uroczystości Trójcy Świętej (w tym roku – 8 czerwca). Jest ono wspomnieniem ostatniej wieczerzy i przeistoczenia chleba i wina w ciało i krew Jezusa Chrystusa. W Polsce obchody święta wiążą się z procesją z Najświętszym Sakramentem, która zatrzymuje się przy czterech ołtarzach. Przy każdym z nich czytane są teksty Ewangelii. Procesji towarzyszą dzieci sypiące kwiaty, sztandary, feretrony i co najważniejsze – monstrancja z hostią niesiona przez kapłana pod baldachimem. Są kadzidła, dzwonki i śpiew. Często dekorowane są okna na drodze procesji. Uroczystość Bożego Ciała ma radosny i dziękczynny charakter.
Tak było dziś również w naszej wspólnocie. Po Mszy św. o godz. 11.30 wyruszyliśmy w procesji eucharystycznej ulicami parafii; w tym roku: Teligi, Jachtową, Kutrową, ponownie Jachtową i Franciszkańską. Ołtarze przygotowano przy ulicy Teligi, Kutrowej i Franciszkańskiej, zaś ostatni ołtarz był usytuowany obok wejścia do kościoła. Powstały one przy zaangażowaniu m.in. scholi rodzinnej, Odnowy w Duchu Świętym i Żywego Różańca.
W procesji wzięło udział czterech księży: ks. proboszcz, ks. Piotr, nasz nowy rezydent – ks. Tadeusz Gorla (ustanowiony dekretem ks. biskupa diecezjalnego) oraz ks. Marek Mazgaj.
Przy ostatnim ołtarzu, po błogosławieństwie Najświętszym Sakramentem, ks. proboszcz podziękował tym wszystkim, którzy pomogli w przygotowaniu dzisiejszej uroczystości, m.in.: służbie liturgicznej, przygotowującym ołtarze, dzieciom sypiącym kwiaty, osobom niosącym feretrony, policji zabezpieczającej trasę procesji oraz nam, swoim parafianom za udział w niej. Podziękował także księżom towarzyszącym nam dziś na trasie, a zwłaszcza ks. Piotrowi, bo dzięki jego staraniom mogliśmy przeżyć tak piękną uroczystość. Słowa podziękowania usłyszeli także: p. Krzysztof za zorganizowanie nagłośnienia (które dźwigał na własnych plecach), przez co śpiew był doskonale słyszalny, oraz pan organista, który przygotował teksty pieśni eucharystycznych, którymi wielbiliśmy Boga, idąc ulicami naszego osiedla.
Już na samo zakończenie ks. proboszcz przypomniał, że po uroczystości Bożego Ciała jest jeszcze oktawa i zaprosił wiernych do udziału w procesjach wokół kościoła.
Nie tylko dawniej, ale i współcześnie, po przejściu procesji, brzozowe gałązki są masowo obłamywane z młodych brzózek ustawionych przy ołtarzach i zabierane do domów (tak było także dzisiaj). To nie jest przypadkowe działanie, bowiem zielonym gałązkom i ziołom w obrzędowości ludowej Bożego Ciała przypisuje się znaczenie symboliczne. Przyniesione gałązki mają specjalne zadanie: ochraniać gospodarstwo i jego domowników przed burzą, gradem i innymi nieszczęściami. Do dziś zachowała się głównie wiara w ochronę przed burzą.
